Inhoudsopgave
We hebben in de vorige zelfstudie al gezien hoe u tussen mappen kunt navigeren met behulp van de opdrachtregel. In deze tutorial zullen we belangrijke details zien om de shell beter te begrijpen. Laten we beginnen met een paar sneltoetsen.De tab-toets (degene die normaal boven Caps Lock zit) dient in de shell als een soort "AutoAanvullen" voor de paden, je kunt beginnen met typen wat je wilt (bijvoorbeeld ho om "home" te schrijven) en op de tab-toets drukken zodat u de rest van de route kunt schrijven. Als er meer dan één optie is (bijvoorbeeld als er een doctrine.txt-bestand en een dog.jpg.webp-bestand in uw map staan en u schrijft alleen "do"), wordt het tabblad niet automatisch aangevuld, maar als u er 2 keer achter elkaar op drukt het zal u een lijst met opties tonen.
In dit voorbeeld kun je zien dat er 2 mappen zijn in de map my / var / log die beginnen met "u", door het commando in te voeren CD en door "u" in het pad te plaatsen, werd ik niet automatisch aangevuld toen ik op tab drukte, maar als ik er 2 keer achter elkaar op drukte, kreeg ik de 2 mogelijke opties in die map.
Dit zijn twee afkortingen die de huidige map vertegenwoordigen (.) En de map direct boven (…) in feite, een manier om naar de hoofdmap te gaan is door te typen CD… continu totdat het is bereikt.
In dit voorbeeld kun je zien dat ik start vanuit de root-directory, ik controleer de mappen die er zijn, ik navigeer naar de / bin-directory en van daaruit maak ik een lijst (ls) van de mappen binnen de / sys-directory, die is "broer" om zo te zeggen (aangezien het een kind is van de bovenliggende map) van de / sys-map waarin ik me bevind.
Dit is een sleutelconcept in Linux, ALLES is een bestand, mappen zijn bestanden, tekstbestanden zijn bestanden, je toetsenbord, je muis en je monitor zijn bestanden. Dit maakt niet veel uit, maar het helpt ons te begrijpen hoe Linux soms werkt.
In tegenstelling tot andere besturingssystemen (zoals Windows) wanneer Linux bestanden verwerkt, doet het dit door onderscheid te maken tussen hoofdletters en kleine letters in de namen. Daarom kunt u de bestanden "foto.png.webp", "Foto.png.webp" en "Foto.Png.webp" in dezelfde map hebben en Linux zal ze als verschillende bestanden behandelen.
Dit komt ook door het volgende punt.
Windows en andere besturingssystemen gebruiken extensies (die 2-4 letters aan het einde van het bestand na de punt) om het type bestand te herkennen dat ze verwerken. Op deze manier, als het bestand eindigt op ".txt" is het platte tekst, als het eindigt op ".mkv" is het een video, enzovoort. Linux werkt anders, voor Linux is het bestand wat Linux in zijn inhoud herkent. Op deze manier kun je een bestand "Photo.png.webp" (wat een foto is) hebben en de extensie wijzigen in "Photo.docx" en Linux zal het blijven herkennen als een foto vanwege de inhoud.
Op Linux het commando bestandspad] Het informeert ons welk type bestand we zien (ik zeg "pad" omdat je kunt zoeken naar de informatie van elk bestand met het juiste absolute of relatieve pad).
In de afbeelding ziet u een voorbeeld van 2 bestanden met vergelijkbare namen waarvan het enige verschil in hoofdletters is. Vervolgens gebruik ik het bestandscommando om de beschrijving van het bestand "jEt.jpEG.webp" te zien en het te beschrijven zoals het de informatie herkent die het bevat. Later probeer ik hetzelfde commando toe te passen op het bestand "Jet1.jpeg.webp" en het herkent het niet vanwege het verschil in hoofdletters.
Verborgen bestanden in Linux zijn bestanden met een punt (.) Als het eerste teken in de naam zijn ".help" en ".fixer" voorbeelden van enkele verborgen bestanden. Om ze te zien kunnen we ze opsommen met het commando ls -a en als we de "eigenschap" van verborgen willen verwijderen, hoeven we alleen de punt (.) ervoor te verwijderen.
Nou, dit was het voor nu, ik hoop dat je blijft leren hoe je Linux met mij kunt gebruiken. Tot de volgende keer!Vond je deze Tutorial leuk en heb je eraan geholpen?Je kunt de auteur belonen door op deze knop te drukken om hem een positief punt te geven
